Στη Δάφνη Βοΐου συναντάμε το εργαστήριο ψηφιδωτού και αγιογραφίας του Ιωάννη Παπαδόπουλου και της συζύγου του, Όλγας. Έναν χώρο που οι ιδιοκτήτες του επιθυμούν να μετατρέψουν σε πόλο έλξης για τους φιλότεχνους και όχι μόνο, να εκθέσουν όλα τα έργα τους που φιλοτεχνούνται με σεβασμό και αγάπη.
Μέσα από τα έργα , ο κάθε επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη φάση δημιουργίας του αλλά και να γνωρίσει την φυσική ομορφιά της Δάφνης και του Βοΐου γενικότερα.
Ο Ιωάννης Παπαδόπουλος ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αγιογραφία το 1988, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε και με το ψηφιδωτό και μέχρι σήμερα κανένα από τα δύο δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το άλλο στην προτίμησή του.
Ποιο στοιχείο χαρακτηρίζει τα έργα σας;
Κανένα έργο μου δεν τελειώνει, αν πρώτα δεν ικανοποιεί εμένα τον ίδιο. Κατά τα άλλα υπηρετώ με την ίδια αγάπη και το ψηφιδωτό και την αγιογραφία.
Τι σημαίνει για σας να δίνετε χρώμα σε εικόνες που συνδέονται με την πίστη ;
Όταν αγιογραφώ, έχω πάντα υπ΄ όψη μου, ότι δεν απεικονίζω απλά ένα πρόσωπο, αλλά δημιουργώ ένα προσκυνητό αντικείμενο. Μπροστά σε μια ορθόδοξη εικόνα, άλλος θα γονατίσει, άλλος θα παρακαλέσει, άλλος θα ευχαριστήσει μέσω της εικόνας, το εικονιζόμενο πρόσωπο. Αυτό αυξάνει την υποχρέωση του αγιογράφου, απέναντι σ΄ αυτό που απεικονίζει κι αυτή είναι η διαφορά της αγιογραφίας από τις άλλες εικαστικές τέχνες.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην ζωγραφική και την αγιογραφία;
Υπάρχει διαφορά. Η ζωγραφική είναι πιο ελεύθερη τέχνη, ενώ η αγιογραφία απαιτεί μεγαλύτερη προσήλωση και θέλει και πνευματική προετοιμασία, γιατί ο αγιογράφος δεν απεικονίζει τοπία ή απλά ανθρώπινα πρόσωπα, αλλά Αγίους και τον ίδιο τον Θεό.
Η συνεργασία σας με μεγάλους καλλιτέχνες σε ποιο βαθμό σας έχει επηρεάσει; Υπάρχει κάτι που υιοθετήσατε στα έργα σας μέσα από όλα έχετε διδαχθεί μέχρι τώρα;
Φυσικά και με επηρέασε! Σε όλους τους καλλιτέχνες, επώνυμους και μη, υπάρχουν στοιχεία που θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για τον κάθε καλλιτέχνη, πολύ δε περισσότερο, όταν μιλάμε για καλλιτέχνες του επιπέδου του Δημήτρη του Βάσσου ή του Κωνσταντίνου του Ξενόπουλου. Πριν μαθητεύσω δίπλα στον Δημήτρη τον Βάσσο, ήμουν καλλιτεχνικά πιο κοντά στην Κρητική Σχολή Αγιογραφίας. Η επιρροή του Δημήτρη με έφερε πιο κοντά στην Μακεδονική Σχολή.
Τι είναι για εσάς η Τέχνη; Πόσο δύσκολο ή εύκολο είναι για έναν άνθρωπο που ασχολείται με την Τέχνη να βρίσκεται στην επαρχία;
Η τέχνη είναι πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι δημιουργία, είναι ευχαρίστηση, είναι απασχόληση, είναι επάγγελμα και είναι και ψυχοθεραπεία. Πάντα ήταν λιγότερες οι ευκαιρίες στους καλλιτέχνες της επαρχίας, αλλά σήμερα με το διαδίκτυο και αυτό έχει αμβλυνθεί.
Το ψηφιδωτό θεωρείται κάτι το ιδιαίτερο; Τι είδους απήχηση έχει;
Αγαπώ ιδιαίτερα το ψηφιδωτό. Αφού το διακονώ, σημαίνει ότι με έχει κερδίσει όχι μόνο ως είδος τέχνης, αλλά και με τη βαριά ιστορική κληρονομιά που κουβαλάει. Είναι ένα διαχρονικό Ελληνικό καλλιτεχνικό δημιούργημα, που υποχρέωσή μας είναι το να το αναδείξουμε ακόμη περισσότερο.
Το αγαπημένο σας έργο;
Νομίζω όλα. Όπως ένας πατέρας δεν μπορεί να αγαπήσει περισσότερο ένα από τα παιδιά του, έτσι και ένας καλλιτέχνης, δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα έργα του. Σίγουρα το έργο που μας έκανε γνωστούς πανελληνίως, είναι το ψηφιδωτό έμβλημα της Α.Ε.Κ., που θα μπει στο καινούριο γήπεδο της ομάδας, αλλά και αυτό ακόμη είναι για μας ένα από τα έργα μας και δεν το ξεχωρίζουμε.
Τι σημαίνει για σας το Βόιο;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Δάφνη Βοΐου, τελείωσα το Γυμνάσιο και το Λύκειο Τσοτυλίου, προσπαθώ να είμαι παρών στα δρώμενα του τόπου μου και μαζί με τη γυναίκα μου προσπαθούμε να κάνουμε τον εκθεσιακό χώρο του εργαστηρίου στη Δάφνη, ένα από τα αξιοθέατα του Βοΐου. Αυτά από μόνα τους κάνουν τη σχέση μου με το Βόϊο σχέση ζωής, την οποία σέβομαι και την τιμώ. Όταν πριν από 11 χρόνια έκανα την πρώτη μου έκθεση στο Βόιο, συγκεκριμένα στη Νεάπολη, δήλωσα ότι όπου μου ζητηθεί η εικαστική παρουσία μου στον τόπο μου θα είμαι παρών και μέχρι τώρα αυτήν την υπόσχεση, την έχω τηρήσει απόλυτα.