Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
Ως τις αρχές του 20ου αιώνα επικρατούσε το λεγόμενο Πατριαρχικό σύστημα. Υπήρχε δηλαδή μια πολυμελής οικογένεια με 20-50 άτομα, η οποία είχε αρχηγό τον γεννήτορα. Μετά το θάνατο αυτού την αρχηγία την αναλάμβανε ο μεγαλύτερος ή ο πιο μικρός αν ήταν ο πιο ικανός. Για να υπάρχει ένα υγιές κλίμα έπρεπε να υπάρχει αρμονία μέσα στην οικογένεια, σεβασμός προς τον αρχηγό, υπακοή και πειθαρχία. Το ταμείο της οικογένειας το διαχειριζόταν ο αρχηγός με τη γυναίκα του ή την μεγαλύτερη σε ηλικία νύφη. Όσο πιο πολυμελής ήταν η οικογένεια τόσο περισσότερο την εκτιμούσαν αλλά και συνάμα τη φοβόταν. Όταν η οικογένεια ήταν μεγάλη και πειθαρχημένη έλεγαν το γνωστό: ‘’αυτή τη φάρα (οικογένεια) δεν μπορεί κανείς να την δαγκώσει’’.
Ο θεσμός της οικογένειας πρόσφερε την ωφέλεια της ασφάλειας από τις προσβολές των εχθρών και το οικονομικό κέρδος. Κάποιο μέλος της οικογένειας , το πιο ικανό το έστελναν να εργαστεί ως κτίστης. Οι άνθρωποι τότε ήταν ολιγαρκείς και αρκούνταν με τα λίγα. Με την οικογενειακή αυτή συγκρότηση που τη λέγανε φάρα οι πρόγονοι κατάφεραν να επιβιώσουν από πολλούς κινδύνους και εξωτερικές επιθέσεις. Όποιος ζητούσε να διασπάσει την οικογένεια θεωρούνταν κατηγορούμενος. Αυτή που κατηγορούσαν περισσότερο ήταν η γυναίκα του γιατί αυτή θεωρούσαν υπαίτια της κατάστασης και της διάσπασης με την υπόλοιπη οικογένεια. Το σύστημα αυτό εφαρμόστηκε μέχρι το 1912 ίσως και λίγο αργότερα. Ήταν δημιούργημα των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών συνθηκών της εποχής εκείνης.
ΠΗΓΗ: Τζώρτζης, Β. (1979), ΜΟΡΦΗ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ